Burgerperspectief en praktische aanpak
- 12 sep
- Christa Lagerweij
- 3
- 61
Evaluatie overheidshandelen/besluiten kwam aan de orde. @hvgard Kan je dat hier nog een keer in het kort melden?
Evaluatie overheidshandelen/besluiten kwam aan de orde. @hvgard Kan je dat hier nog een keer in het kort melden?
Reacties
Hoi @christa1, zeker. Wat ik merk is dat burgerperspectief - wat overigens gaat over 18.000.000, dus inclusief alle mensen die bij overheden werken, die zijn ook eerst mens, dan burger en dan pas ambtenaar - vooral betrokken wordt op wat overheden kennelijk zien als hun kerntaak: het ontwikkelen van beleid.
Als het gaat om participatie zie je dat ook: die is gericht op inspraak en meespraak inzake beleid. Dat is best raar want - voorzichtige schatting - >90% van het overheidshandelen in uitvoering. Dáár zit de meeste impact, dáár merkt men (burgers en uitvoerders) als eerste welke gewenste, ongewenste, onverwachte, onvoorziene impact er is.
Daarom pleit en werk ik al 15 jaar aan monitoring / evaluatie van de uitvoering. Door burgers/inwoners te betrekken als mede-onderzoekers van de samenleving, impact van beleid en vooral impact van de uitvoering.
Andersom kan overigens ook. Je kunt voorgenomen beleid laten evalueren voor de uitvoering start. Dat heet Vooraf Evalueren en betrekt de maatschappij/samenleving bij het optimaliseren van beleid (lees ook minimaliseren van mogelijke schade) door de kennis en kunde van potentieel alle 18.000.000 inwoners/burgers.
Is dit wat je bedoelde Christa?
@hvgard Ja, dat is precies wat ik bedoelde. Ik ben het eens met je oproep: ook evalueren tijdens de uitvoering. @communitymanager Een onderwerp om een keer verder uit te diepen? @hvgard Een zekere Simon zou dat nader bespreken.
Goede opmerking: ook ambtenaren zijn burgers. Net zoals ondernemers burgers zijn.
Er is een hele wetenschappelijk valide reden waarom evalueren tijdens de uitvoering (je kunt het dan ook narratief monitoren noemen) nodig is. Dat komt doordat de laatste eeuw de samenleving op steeds groter schaal complex gedrag is gaan vertonen. Eerst was complexiteit (tot ongeveer 1940) vooral op persoonlijk/gezinsschaal relevant. Daar zat een stuk complexiteit = onbreken van oorzaak - gevolg = onzekerheid. De rest van de samenleving was strak geordend vanuit Staat of Religie.
Na WOII veranderde Nederland (en een aantal andere westerse landen) rap in een kennissamenleving en kwamen er eilanden van complexiteit op allerlei plekken (fysiek of virtueel) in de samenleving. Zo rond 1990 kwam het moment dat Nederland als geheel als een Complex Adaptief Systeem kon worden gezien. Het duurde even voor de politiek in de gaten had dat Vadertje staat niet langer het stuur in handen had van de Maakbare Samenleving, maar dat inzicht drong uiteindelijk wel door.
Wat minder snel gaat is dat het daardoor ook noodzakelijk is om het land anders te gaan besturen (in feite beheren). En omdat goed te kunnen is actueel zicht op 's Lands financiën en andere cijfers niet afdoende. Daarvoor moet je ook zorgen dat de samenleving zicht heeft op de samenleving. En als dat lukt dan heeft ook de overheid (die dus een nevenheid is geworden) ook dat zicht. De eerste stap daarin in is - zoals dat we beginnen met het continu evalueren van de (kennis) over de (impact van) de uitvoering. Er zijn maar twee perspectieven die dat kunnen: burgers en uitvoerders. Die hebben immers de kennis en ervaring over de uitvoering. En niemand anders. Er is geen model meer van de samenleving anders dan die samenleving zelf. Dat was voor 1940 anders. Nu in 2024 liggen de kaarten anders.