Vrijwilligers, schaars goed

Vanaf het millennium is het voelbaar in de samenleving dat bij alle stichtingen, clubs, verenigingen etc. vrijwilligers in toenemende mate schaars goed worden. De vanzelfsprekendheid voor mensen om zich, naast alle verplichtingen zoals werk, hobby’s, zorgtaken en gezin, ook nog eens als vrijwilliger in te zetten voor de samenleving, landelijk, regionaal of heel plaatselijk is duidelijk afgenomen.

Toch is er nog steeds commitment bij burgers in de samenleving om zich te verbinden met tijd en energie aan zaken die spelen. Ik noem als voorbeeld de nationale acties om kust, duinen en het rivierengebied schoon te maken van zwerfvuil.

Ik heb me van jongs af aan als vrijwilliger ingezet, en doe dat nu al 48 jaar, voor diverse doelen. Dat bracht me er toe om in 2010 een training op te zetten voor vrijwilligers. Specifiek op een domein dat mijn grote passie en interesse heeft, namelijk op het thema veteranen. Dat is nu een deel van mijn vrijwilligerswerk, overdracht van kennis. Samen met mijn echtgenote hebben we de afgelopen jaren zo’n 500 vrijwilligers opgeleid.

Naast deze vorm van vrijwilligerswerk, heb ik nog 2 andere vormen, daarover later wellicht meer.

De training heet “veteranenvrijwilliger” en is een cadeautje voor alle vrijwilligers die in de weer zijn voor of met veteranen. De training bestaat uit een 8-tal grote thema’s met een paar kleine verbindende thema’s tussendoor, en met een puntlanding op een centrale en universeel woord. Er zit een kop en een staart aan, met veel interactie en uitleg over woorden die gemeengoed geworden zijn en daardoor hun betekenis aan het verliezen zijn. Er wordt gebruikt gemaakt van een dosis theorie die vertaald is naar de praktijk en daardoor bruikbaar is in de praktijk, met een hoge dosis aan figuratieve technieken. De deelnemers worden uitgedaagd om na te denken over hun drijfveren om vrijwilligerswerk te doen, waarbij valkuilen en dilemma’s besproken worden.

Mijns inziens wordt er veel gevraagd aan en van vrijwilligers en is het verloop van vrijwilligers deels te danken aan het feit dat er te weinig geïnvesteerd wordt in een persoonlijk cadeautje aan de vrijwilligers. Iets wat ze in eigen reflectie wijst op de betekenis van hun vrijwilligerswerk, hun toegevoegde waarde, en wat ze tevens beschermd tegen overuitputting, schraal worden of onjuist idealisme.

Hebben jullie ervaringen in het werken met vrijwilligers, met het werven van vrijwilligers of het verloop van vrijwilligers? Hebben jullie interesse om iets meer te weten over de training? laat het me weten.